Vecizeler

Vecizeler

İyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan ayırmaksızın herşeyi anlatan kitaplar, hayatı bataklık haline getirdi.

İlim kaleleri, cehaletle kuşatıldı.

Kur’an’ın tarifiyle insan “zalim ve cahil” olduğu için ona din gönderildi ki kerim: şerefli ve izzetli olsun

Cemiyetin bozulup çöplük haline gelmesinden korkma, fikir tohumlarını ek, çöplükte gül de biter.

İyiliği sevmek, iyileri beğenmek, onlara benzemek, iyi olmak için yeterlidir.

Bizi düzeltmek isteyenlere, kollarımızı açacak yerde, yumruklarımızı uzatırsak, hayatın sillesini yeriz.

Yumruk atmaktan zevk alanlar dostlarının tekmesiyle can verir.

Bana dost’tan bahsetme, zîra, kendine dost olmayanın dostu olmaz.

Kendimizi halka değil, Hak’ka beğendirmeye çalışmalıyız, her ikisine de beğendirmek, makamların en yücesidir.

Cömert dostları, cimri düşmanları için çalışır.

Servetin içinde yüzüyorsan, onu içine alma batarsın.

Geride kalan servetle mezar taşı arasında fark yoktur.

Sevgilisinin başına attığı taşlarla aşk sarayını kurmaya çalışan divane çoktur.

Uzuvlarının zevkini tatmin eden, kalbine nedamet ağacı diker.

Bir defa hürriyet heykeline çıktım, ayağım kaydı, çok kötü düştüm.

Kendini idare edemiyen, neyi idare ederse etsin, sonu hüsrandır.

Hedefi aşan okla, hedefe yetişemeyen aynıdır.

Yerinde ağlamak, yerinde gülmek, ikisi de güzeldir.

Gözyaşını dosttan da, düşmandan da gizle. Ölen askere ağlayan kumandan savaşamaz.

En fedakâr dost, en büyük yüktür.

Saatler bizimle alay eder, ömrümüzü saniye saniye tüketir.

Takvim yaprağıyla beraber bir günümüzü daha çöpe atarız.

Her aklın divanelikten payı vardır, zira olayların ateşine yananlar, divaneliğin gölgesinde serinler.

Çok kere ölen insanın serveti, götürdüğü günahla mütenasiptir.

Mevla diyecek yerde Leyla diyen çoktur. Bunlar sokakta bulduğunu, parkta kaybeder.

Söylediğim sözleri gizlemeye takatım yok fakat söylemediklerimi her zaman söyleyecek kadar güçlüyüm.

Söz kurşun gibidir, atıldıktan sonra tutulmaz.

Sen, hayat denizinde vücut gemisinin kaptanısın. Bid’at ve dalalet kayalıklarına çarpmadan, cennet sahiline çıkmakla mükellefsin!

Tevazudan iyilik, gururdan kötülük çıkar.

Paranın putlaştırıldığı bir gerçek, öyleyse herkes mabudunu bulsun.

İlim dünyasında imanın nuruyla yürüyen, çukura düşüp, alçalmaz.

Bazan düğün alayı ile cenaze karşılaşır, sanki dünyayı devir, teslim ederler.

Nice büyükler var ki, küçücük mikroba mağlup olur.

Ve, günahı süslediler…

Kötülüğü beğenen kötüdür.

Yalan yaygınken, haksıza hak veren Hak’tan gafildir.

Yalancı şahit, katilin dostudur.

Servet ve konfor, korkaklığın kapısını açar.

Cehenneme gitmek isteyenler kadar gayretli ve fedakar olmazsak, cennet gibi dünyamız da cehennem olur.

Kuzulara çiçek yediren çoban, bal yiyemez.

Ve, haramların cazibesi arttı.

Günah seli, ibadeti erozyona uğrattı.

Vecize çekirdeğe benzer, ikisi de neşv–ü nema olur.

Bir konuyu en az kelimeyle, en açık anlatmaya edebiyat denir.

Edip manayı cümleye yükler, kelimelerde tasarruf eder.

Edipler edebli olmalı.